بررسی التزام در تجربه ی شعری ابراهیم طوقان و فدوی طوقان

تعهد، نماد نوعی همبستگی و پیوند میان ادب وادیب با فرهنگ و جامعه است. خصیصه ای که ریشه در رویکرد و باور اعتقادی افراد دارد و در مباحث نقد ادبی جدید از جایگاهی ویژه برخوردار است. گرچه مصادیق آن در ادب عربی قدیم بس فزون است؛ ولی در ادبیات معاصر و نقد آثار شاعران معاصر، همواره مورد توجه پژوهشگران می باشد. در این رساله با عنایت به جایگاه شعری دو شاعر فلسطینی یعنی ابراهیم طوقان و فدوی طوقان، آن بخش از سروده های این شاعران که نشانگر تعهد و التزام آن هاست بررسی شده و نشانه ای که در این ابیات تبلور یافته معلوم گشته است. این پژوهش، پس از بررسی معنای لغوی و اصطلاحی التزام و پیشینه آن در ادب عربی و با نگاهی گذرا به موقعیت سیاسی، محل زندگی و سرگذشت فردی این دو شاعر، ابعاد تبلور تعهد نسبت به وطن و انگیزه آن ها در بیان های مختلف این شاعران را مورد تحلیل قرار داده است. با توجه به درون مایه ی اشعار و باورهای ابراهیم طوقان و فدوی طوقان، می توان این دو را در زمره ی شاعران متعهد به وطن، سیاست، اجتماع و دین به شمار آورد که تعهد خود را در ابعاد گوناگون بیان داشته اند.